Το σουβλάκι, το πιο γνωστό ελληνικό έδεσμα που καταναλώνει ο σημερινός Έλληνας σε μεγάλες ποσότητες, αποτελεί απαραίτητο έδεσμα προς δοκιμή για κάθε τουρίστα που επισκέπτεται την χώρα μας και τρέφει πλήθος κόσμου σε γιορτές και πανηγύρια, γεννήθηκε στην αρχαιότητα.
Ήταν γνωστό με τα ονόματα “Οβελίσκος”, από την λέξη “οβελός” η οποία αναφερόταν στην σημερινή σούβλα, και “Κάνδαυλος”, που προερχόταν πιθανόν από την λέξη “δαυλός”. Είναι γνωστό από έργα του Αριστοφάνη καθώς και αναφορές του Ξενοφώντος και του Αριστοτέλη, ενώ αναφέρεται και στο έργο Δειπνοσοφιστές του ρήτορα Αθήναιου. Μάλιστα υπήρχε το "Οψαρτυτικό" ένας οδηγός μαγειρικής γραμμένος από τον Ηγήσιππο όπου εμφανίζεται πρώτη φορά με την ονομασία Κάνδαυλος.
Σύμφωνα με τις αρχαίες αναφορές, ο Οβελισκός συνδύαζε κομμάτια από ψητό κρέας, πίτα, τυρί και άνηθο, και σερβίρονταν μαζί με ζουμί. Αργότερα, σε ρωμαϊκά γραπτά αναφέρεται ότι περιείχε και κομμάτια από εντόσθια.
Υπολείμματα του μάλιστα έχουν βρεθεί σε ανασκαφές μινωικών οικισμών και στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, όπου ήρθε στο φως ένα σκεύος που αναπαριστά ένα ζεύγος “Κρατευτών” με ζωόμορφες απολήξεις το οποίο οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι αποτελούσε το σκεύος στο οποίο ψηνόταν ο Κάνδαυλος.