Ένα από τα καθημερινά “εργαλεία” που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος, κυρίως στον δυτικό κόσμο, είναι το πιρούνι Αποτελεί το τελευταίο από τα σκεύη που κατασκεύασε ο άνθρωπος για την κατανάλωση τροφής, μετά το μαχαίρι και το κουτάλι.
Πρόγονος του σημερινού πιρουνιού θεωρείτε, η σημερινή “πιρούνα” οι οποία έχει πολύ μεγαλύτερο μέγεθος και φέρει δύο μοναχά μυτερές απολήξεις. Όπως και σήμερα έτσι και στην αρχαία Αίγυπτο, την αρχαία Κίνα και την αρχαία Ελλάδα όπου εμφανίστηκε πρώτη φόρα χρησιμοποιόταν κυρίως ως εργαλείο για το μαγείρεμα, την μεταφορά και το σερβίρισμα του φαγητού.
Για την εμφάνιση του πιρουνιού στην σημερινή του μορφή και την χρήση του ως βοήθημα κατανάλωσης τροφής υπάρχουν πολλές αναφορές. Αρχικά υπάρχουν αναφορές για Πέρσες ευγενείς οι οποίοι χρησιμοποιούσαν ένα παράξενο μυτερό αντικείμενο όταν έτρωγαν. Μετέπειτα αναφορές για την χρήση του έχουμε τον 11ο αιώνα από το Βυζάντιο. Μάλιστα το πιρούνι θεωρήθηκε προσβολή προς το Θεό, με την άποψη ότι τα δάχτυλα, δώρο Θεού, ήταν επαρκή για την κατανάλωση της τροφής. Στην συνέχεια η ύπαρξη τους γίνεται γνωστή στην Ιταλία όπου γίνεται χρήση τους αποκλειστικά για την κατανάλωση ζυμαρικών.
Τέλος αρχίζουν να γίνονται αρκετά δημοφιλή σε όλο τον δυτικό κόσμο των 16ο αιώνα από τη Αικατερίνη των Μεδίκων, η οποία μετά των γάμο της με τον Ενρίκο άρχισε να προωθεί την χρήση τους μαζί με την κατανάλωση ζυμαρικών, ελαιόλαδου και των διαχωρισμό των αλμυρών και των γλυκών. Σε αυτό βοήθησε πολύ και το ότι την περίοδο της Αναγέννησης οτιδήποτε ιταλικό γινόταν μόδα και κουλτούρα.