Η γεμιστή γαλοπούλα μπορεί να έχει συνδεθεί με τα Χριστούγεννα και στο άκουσμα της να μας δημιουργούνται εικόνες από γιορτινά στολισμένα τραπέζια πλούσια σε φαγητό, όμως το ελληνικό παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο πιάτο έχει ως βάση το χοιρινό.
Για την ακρίβεια η γεμιστή γαλοπούλα είναι ένα βρετανικό χριστουγεννιάτικο έθιμο το οποίο φαίνεται να ξεκίνησε από τον Άγγλο μονάρχη Ερρίκο τον Η’, λίγο μετά την εισαγωγή της στην Ευρώπη από το Μεξικό με τους Ισπανούς κατακτητές. Πριν από την γαλοπούλα, στα χριστουγεννιάτικα τραπέζια της βορείου Ευρώπης επικρατούσαν κυρίως η χήνα, αλλά και παγόνια ή κεφάλι αγριογούρουνου, έτσι δεν ήταν δύσκολο να εδραιωθεί η γαλοπούλα και να εξαπλωθεί διεθνώς μέσα στον 20ο αιώνα.
Στην Ελλάδα όμως το χοιρινό συνεχίζει να είναι πρωταγωνιστής στο εορταστικό τραπέζι συναντώντας το με διάφορες παραδοσιακές παραλλαγές από τόπο σε τόπο. Παλαιότερα το κρέας ήταν είδος πολυτελείας, έχοντας λιγοστά ζώα κάθε οικογένεια και οι τιμές του ήταν πολύ υψηλές. Έτσι για τους Έλληνες που τα Χριστούγεννα, πέρα από την θρησκευτική σημασία, είναι άμεσα συνδεόμενα με την οικογένεια και το φαγητό, το να υπάρχει στο τραπέζι που συμμετείχαν όλοι οι συγγενείς κρέας έδινε τη συμβολική σημασία της εορτής.
Σε αυτό βέβαια συνέβαλε και το γραφικό έθιμο των αγροτικών περιοχών όλης της Ελλάδας που συμβαίνει την περίοδο των Χριστουγέννων, το σφάξιμο των χοίρων. Ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα όπου οι γεωργοί αυτή την περίοδο έκαναν θυσία χοιρινά προς τον Κρόνο και την θεά Δήμητρα για την ευφορία της νέας σοδειάς.